evrende bir fısıltı (şiir)

biz seninle ne çoktuk badem gözlüm

evrene fısıldanırken

yel uğuldarken

bir sanrıydık hemen akla düşen

gök gürlerken

iki buluttuk çarpışınca aşk yağdıran

yeryüzü üşürken

kar tanesiydik öpüşünce eriyen

biz seninle ne çoktuk badem gözlüm

evrene fısıldanırken

radyo çalarken

keman teliydik yüreklere batan

gün doğarken

balıkçıydık denize ağ döşeyen

gün batarken

iki vapurduk birbirine hızla yol alan

biz seninle ne çoktuk badem gözlüm

evrene fısıldanırken

yalnızlığa içerlerken

iki eldik birbirinin omzuna dokunan

kahve falı bakarken göztepe’de

nikahlanan çifttik karşıyaka’da

yankılanırken şarkımız bulutlarda

iki göçmendik küllerinden doğan

biz seninle ne çoktuk badem gözlüm

evrene fısıldanırken

sobelerken zamanı yakamozda

iki yengeçtik kumda iz bırakan

“hoşça kal” derken yaz akşamlarına

ağustos böceğiydik zamana küsen

yol alırken uçaklarımız gökyüzünde

iki yaralı kuştuk ayrı yönlere kanat çırpan

biz seninle ne çoktuk badem gözlüm

evrene fısıldanırken

ay ışığında dalgalar kıyıya çarparken

içi içine sığmaz şairdik dizelerle coşan

kezban şahin taysun

izmir, 10 ocak 2012

Afrodisyas Sanat Edebiyat, Sanat ve Kültür Dergisi.

Sayı:38 Mart-Nisan 2013